#projectblogboek: handgeschreven bis

Deze stond in mijn concepten en was eigenlijk te mooi om niet te gebruiken.  Ik was alleen in een grote stad, voor de eerste keer, een ...

Deze stond in mijn concepten en was eigenlijk te mooi om niet te gebruiken. 

Ik was alleen in een grote stad, voor de eerste keer, een stad waarvan hij vond dat iedereen zich zelf kon zijn. Ik moest lachen, soms zei hij wel rare dingen. Er sprak een stil verlangen uit, vond ik en hij begon met een uitleg over blauw haar enzo. Het was misschien wel één van onze laatste gesprekken. Of nee, er was er nog één nadien.

Het zal geen toeval zijn dat het een berichtje op zijn facebook was die me deed zoeken naar het nieuws. Een aanslag in Parijs, ik was in Londen, maar mijn voorstel was toen geweest om naar Parijs te gaan. Na wat surfen besloot ik toch maar mijn plannen van die dag uit te voeren en ik nam de metro naar een hippe buurt. Ik stapte te vroeg uit en bevond me plots te midden van mannen met baarden en lange gewaden. Een beetje op goed gevoel trok ik dan maar verder tot ik de koffiebar vond. 
Koffiebar is eigenlijk een groot woord voor de garagebox onder de spoorwegen. Het zag er verder wel heel hip uit, al was het er koud. De barista noemde me love, en het stoorde me niet. Hij zei het voortdurend en op die manier stelde hij me ook gerust. Hij vroeg naar mijn plannen en aangezien ik vakantie had, had ik geen plannen. Het leek hem zalig. 
De koffie was super lekker, ook al kreeg ik die in een papieren bekertje met een stempel op. Ik nam de tijd om mijn gids en kaart te bekijken en voor ik goed en wel buiten was liep ik weer verkeerd. Soms zijn er van die steden waar het me niet lukt om me te oriënteren, of gewoon van die dagen. Soms word ik er lastig van maar ik heb ondertussen al geleerd dat ik eigenlijk de enige ben die er last van heb als ik twee keer hetzelfde blokje om loop.  
Het was koud die dag en van verloren lopen krijg je dorst en heb je nood aan wifi, dus ik ging ergens willekeurig, zonder de koffie-app te raadplegen, binnen en ik schreef het verhaal van mijn ontmoeting met de barista die me love noemde op in mijn schriftje. Ik vermoed dat het verhaal al wel op de blog is gesukkeld. Af en toe denk ik aan die dag, het was een vreemde dag, de koffie was lekker en ik liep verloren.

You Might Also Like

0 reacties