08:12
13:08
Janne
13:08Wie naar het stapeltje kledingstukken keek, zag vast ook iets piepen dat geen sweater is. En het klopt, ik maakte niet enkel rocco's va...
Wie naar het stapeltje kledingstukken keek, zag vast ook iets piepen dat geen sweater is. En het klopt, ik maakte niet enkel rocco's van Zonen09, er slopen ook twee janne jurkjes van Compagnie M in de stapel. Het was een beetje zoeken, ik ken de maten niet zo goed van Compagnie M en als die kinderen niet in de buurt rondlopen kan je niet gauw even meten.
Mijn nichtje kreeg een 140 in een blauw stofje van See you after six, een beetje braafjes misschien, maar ik vond het wel iets hebben, met een donkere cardigan en legging ofzo. Mijn mama mompelde iets van een slaapkleedje bij het uitpakken en dat negeerde ik maar even.Het tweede werd er eentje in een zilver stofje. Het is een maatje kleiner. Ik heb serieus gevloekt op het stofje. Het zou zeker rafelen en het bleef maar schuiven onder de overlock. Maar het meisje zelf was er heel blij mee en heeft het die avond niet meer af gedaan. Wat meer wil een mens met een naaimachine?
Ik volgde niet exact het patroon, de knopen op de rug leken me onhandig en ik volgde deze aanpassing van Maarika. Ik koos telkens voor een versie met mouwtjes en hoewel het stikken best vlot verliep, viel me op hoe weinig instructies het patroon eigenlijk bevatte. Geen gedoe met strijken tussen het stikken enzo, je kan gewoon blijven stikken. Maar eigenlijk maakt die aandacht voor die kleine dingen, net dat een kledingstuk zo veel beter afgewerkt raakt.
08:22
#projectblogboek: handgeschreven bis
08:22Deze stond in mijn concepten en was eigenlijk te mooi om niet te gebruiken. Ik was alleen in een grote stad, voor de eerste keer, een ...
Deze stond in mijn concepten en was eigenlijk te mooi om niet te gebruiken.
Ik was alleen in een grote stad, voor de eerste keer, een stad waarvan hij vond dat iedereen zich zelf kon zijn. Ik moest lachen, soms zei hij wel rare dingen. Er sprak een stil verlangen uit, vond ik en hij begon met een uitleg over blauw haar enzo. Het was misschien wel één van onze laatste gesprekken. Of nee, er was er nog één nadien.
Het zal geen toeval zijn dat het een berichtje op zijn facebook was die me deed zoeken naar het nieuws. Een aanslag in Parijs, ik was in Londen, maar mijn voorstel was toen geweest om naar Parijs te gaan. Na wat surfen besloot ik toch maar mijn plannen van die dag uit te voeren en ik nam de metro naar een hippe buurt. Ik stapte te vroeg uit en bevond me plots te midden van mannen met baarden en lange gewaden. Een beetje op goed gevoel trok ik dan maar verder tot ik de koffiebar vond.
Koffiebar is eigenlijk een groot woord voor de garagebox onder de spoorwegen. Het zag er verder wel heel hip uit, al was het er koud. De barista noemde me love, en het stoorde me niet. Hij zei het voortdurend en op die manier stelde hij me ook gerust. Hij vroeg naar mijn plannen en aangezien ik vakantie had, had ik geen plannen. Het leek hem zalig.
De koffie was super lekker, ook al kreeg ik die in een papieren bekertje met een stempel op. Ik nam de tijd om mijn gids en kaart te bekijken en voor ik goed en wel buiten was liep ik weer verkeerd. Soms zijn er van die steden waar het me niet lukt om me te oriënteren, of gewoon van die dagen. Soms word ik er lastig van maar ik heb ondertussen al geleerd dat ik eigenlijk de enige ben die er last van heb als ik twee keer hetzelfde blokje om loop.
09:36
Rakkaus
09:36Voor de vierde keer op rij brengt Ysolda een collectie uit met accessoires naar aanloop van de kerstperiode. Je kan je inschrijven zonder ...
Voor de vierde keer op rij brengt Ysolda een collectie uit met accessoires naar aanloop van de kerstperiode. Je kan je inschrijven zonder dat je weet wat er komt en om de andere week vind je een patroon in je mailbox. Geweldig vind ik dat... telkens een kleine verrassing. De collecties heten knitworthy en zijn bedoeld als mogelijke cadeautjes voor mensen waar je graag iets voor zou breien en die het ook kunnen waarderen. Ik ben niet zo'n cadeautjesbreier maar ik hou wel van de accessoires.
In Oslo (ja, ik schrijf nog wel eens) volgde ik een workshop sokken breien bij Julie Knits in Paris (kijk naar haar silly sunday song op Instagram!!!). En zo durfde ik het aan om de sokken uit de knitworthy 4 op te zetten. De sokken heten rakkaus, wat Fins is voor liefde en het is dan ook geen toeval dat ze Finse wol gebruikt voor dit patroon. Ik had tijdens Edinburgh Yarn Festival een aantal strengen gekocht, weliswaar in fingering, en had er bewust een aantal bij gekocht in sock op de Handwerkbeurs in Gent.
De sokken worden op dezelfde manier opgezet als ik leerde in Oslo en dat zorgde voor een vlotte start. Het leuke was dat de strepen gebreid worden op een manier die ik ik bij Veera leerde in Berlijn (ja, ook hierover schrijf ik nog wel eens), namelijk helix stripes. Dat betekent dat je eigenlijk drie bolletjes gebruikt, twee grijze en één rood in mijn geval.
De hielen waren dan weer met een andere techniek, namelijk de afterthought heel, wat eigenlijk betekent dat je eerst de tube breit en later wat ontrafelt om de hiel er in te steken. Het was even zoeken, maar de techniek was zeker goed uitgelegd en ik ben super blij met mijn sokken. Het tweede paar en op geen enkel moment had ik moeite om die tweede sok af te werken, wat toch een beetje mijn grote schrik was.Ik ben er eigenlijk zeker van dat ik dit jaar nog vaak sokken ga breien, meer nog, ik ga volgende week bij Wolhuis Wolder in Gent een workshop kousen breien volgen. Met vier naalden deze keer en deze keer niet van de tenen maar vanaf het been.
22:48
Breiplannen
22:482017 was een goed jaar om te breien, ik breide uiteindelijk net iets meer dan 12km. En ik ben daar ongelooflijk blij mee, vooral met de res...
2017 was een goed jaar om te breien, ik breide uiteindelijk net iets meer dan 12km. En ik ben daar ongelooflijk blij mee, vooral met de resultaten, die ik ook vaak bovenhaal en draag.
Maar er zijn ook heel veel dingen die nog niet afgeraakt zijn. Ze staan op de naalden en sommigen staan daar al efkes. Een beetje triestig soms, omdat ik eigenlijk misschien maar een week nodig heb om ze af te werken. Bij de meeste wel meer, maar toch, blijkbaar slaag ik er niet in om mijn aandacht er bij te houden.
Voor een instagram uitdaging haalde ik de meest actieve boven. Of eigenlijk degene waar ik mezelf op korte termijn wel aan verder zie werken. Ik weet niet of je veel op de foto herkend, sommige zijn hier waarschijnlijk al gepasseerd. Er zitten zes truien bij, de ursula cardigan, hier van onder met grijs en rood, heb ik al een jaar niet meer aangeraakt en heeft eigenlijk gewoon mouwen nodig. Ook onderaan ligt de belmont, één mouw, hoeveel werk kan dat niet zijn. Verder liggen er ook vier sjalen bij, die in het mandje was een mystery kal die al meer dan een jaar geleden afgelopen is en het bleef maar duren voor ik die laatste streng opwond en ondertussen ga ik eens moeten zoeken waar ik ben gebleven.Ik zou kunnen zeggen dat het mijn goed voornemen is om eerst alles af te werken, maar ik ken mezelf, het is alleszins geen toeval dat ik gisteren iets nieuw opzette. Maar ik wil wel regelmatig iets van deze projecten bovenhalen. Want wat ik wel weet is dat ik ze allemaal wil afwerken.