Stockholm

ik herinner me het gevoel. Die zondagmiddag op een bankje, kijkend naar het flatgebouw waar Astrid Lindgren had gewoond. Ik mocht naar Sto...

ik herinner me het gevoel. Die zondagmiddag op een bankje, kijkend naar het flatgebouw waar Astrid Lindgren had gewoond.

Ik mocht naar Stockholm voor een conferentie over jeugdwerkloosheid. Zweden was voorzitter van de Europese Unie. Het waren de goede jaren voor de crisis op de arbeidsmarkt. Ik was nog noet lang van job veranderd. En ik was razend enthousiast. Zweden! Pipi Langkous! Anika!

Toen ik besefte dat ik geen tijd zou hebben om iets van de stad te zien, moedigde hij me aan om al op vrijdag na het werk te vertrekken. Als ik op zondag zou moeten vertrekken zouden we toch niet veel van ons weekend samen hebben. Hij leende me zijn kredietkaart en ik zocht een hotel.

Ik vertrok op vrijdag na het werk, kwam aan toen het schemerde en slaagde er niet in om geld uit de muur te halen. Dan maar naar het hotel. Daar was in het restaurant een familiefeestje gaande. Een grote tafel, een uitgelaten sfeer. Festen!, schreeuwde mijn hoofd. Mijn kaart werd ook in het hotel geweigerd maar ik kreeg de sleutel van mijn kamer en we zouden dat morgen wel regelen. Ik denk dat ik wel voldoende euro's bij had en die als borg had gegeven.

Op zaterdag was ik te vroeg wakker, wegens te veel licht, ook al was het april ofzo. Ik ging om zes uur naar buiten, geld afhalen, zodat ik nadien rustig kon ontbijten in mijn hotel. Alles geregeld.

Die zondagmiddag zat ik op dat bankje. De zon scheen, al was het nog koud. De kinderen speelden buiten, de ouders praatten wat. De stad leefde en genoot van de zon. Via sms werden plannen gemaakt voor een weekendje Madrid met vrienden. Zij waren bij hem en agenda's werden bekeken. Druk druk druk. En eigenlijk wou ik nog niet denken aan dan. Ik was in Stockholm en zat op een bankje. Ik besliste toen dat ik dat vaker zou doen, paar dagen extra bij een congres en dat alleen reizen eigenlijk zo erg niet is. En dat iemand kan inrijden op de menigte, daar kan ik met mijn hoofd niet bij...


You Might Also Like

1 reacties

  1. Erg dat je tegenwoordig reist met dat in het achterhoofd hé. En dan reis ik absoluut niet veel.

    BeantwoordenVerwijderen