FOMU: Saul Leiter & Herman Selleslags

Ergens in één van de vorige postjes schreef ik al vaag iets over een nieuwe schrijfworkshop. Het is een nieuwe formule van Wisper die ze ...

Ergens in één van de vorige postjes schreef ik al vaag iets over een nieuwe schrijfworkshop. Het is een nieuwe formule van Wisper die ze wilden uittesten: een hele dag in een museum met schrijfopdrachten. De dag zelf vond ik het wat lang, maar eigenlijk viel dat goed mee. We kregen ook telkens een korte uitleg bij elke tentoonstelling en dat deed me beseffen dat ik dat toch vaak wel eens mis. Zo dat beetje uitleg.
 Het FOMU is eigenlijk wel een leuk museum met vaak mooie tentoonstellingen. En deze die nu lopen zijn zeker de moeite om eens langs te gaan. Ook zijn er ook de kleine details, foto's in de toiletten, foto's aan de lockers,....
Herman Selleslags belde blijkbaar naar het fotomuseum met de vraag of ze zijn archief wilden. Het is zo een vraag waar je als museum geen nee op kan zeggen, maar ze hadden op dat moment niet beseft hoe groot die collectie wel is. Selleslags fotografeerde jarenlang voor Humo en dus vind je veel foto's van artiesten, maar ook foto's van minder bekende mensen of landschappen.
De verhalen achter de foto's waren ook de moeite. Het is bijna ondenkbaar hoe je vroeger naar Engeland trok om die bekende popgroep te fotograferen en daar dan bleek dat ze al verder gereisd waren. In een tijd zonder gsm's was er toch meer aan het toeval overgelaten en aangezien je foto's nog moest ontwikkelen of zuinig omspringen met je filmpje, maakte dat ook wel dat de foto's een extra dimensie kregen. Het lijkt nu zo veel simpeler, gewoon klikken en tussen de honderden foto's zal wel een goed beeld zitten.
De tweede tentoonstelling is deze van Saul Leiter. Een fotograaf die eigenlijk liever onbekend wou blijven, zodat hij foto's zou kunnen blijven maken. Zijn beelden zijn vaak geschoten ergens op straat, niet zelden wat flou of spelend met de lichtinval.
Hij schilderde ook, maar ik moet zeggen dat deze beelden mij minder aanspraken. Ook was er een reeks waarbij hij foto's overschilderde. De gids vond deze wat kitscherig en blijkbaar was er twijfel over geweest om deze op te nemen omwille van de kwaliteit, maar het gaat ten slotte om een retrospectieve.
 Verder bleek Leiter ook een modefotograaf, maar dan wel één met een geheel eigen stijl, waarbij de nadruk niet lag op het kledingstuk of accessoire maar eerder op de sfeer. Niet altijd wat de tijdschriften verlangen, zoals je wel begrijpt. Al vond ik deze beelden heel mooi.
's Middags lunchte ik in het café en eigenlijk is dat wel een leuke ruimte om even de prikkels te laten bezinken.
In de namiddag gingen we naar de bovenste verdieping, waar Braakland zich bevindt. Een grote ruimte ingedeeld in drie ruimtes met wisselende expo's en performances. Toen ik er was ging het over Amerika, cowboys en proms. Heel sterke beelden.





You Might Also Like

0 reacties