Edinburgh, again

Ik moet mijn reis geboekt hebben van zodra de nieuwe data voor het yarn festival bekend waren. Dat ik wat langer zou blijven was wel duidelijk. Ik vind Edinburgh een leuke stad en er is nog zoveel dat ik wil zien.

Op mijn lijstje stond met stip bovenaan: Arthur's Seat. Een restant van een vulkaan en vanuit verschillende plaatsen in de stad te zien. Ik arriveerde in het zonnetje in Edinburgh, zonnebril en genieten van het zicht op de Meadows, nog steeds indrukwekkend, die vlakte in de stad.

Maar 's anderendaags zag het er anders uit. Mistig, maar gelukkig geen regen.

Ik besloot het er op te wagen. De mist hield me tegen van het klimmen maar Queen's drive is best al een stevige wandeling door Holyrood's Park, rondom rond Arthur's Seat, zo je wil.

Tweede op de lijst was de zee. Portobello dacht ik met Gudrun Johnston's instagram in gedachten. Het werd Newhaven, omdat Ysolda er een fotoshoot had gehad voor een nieuw patroon dat ik wou en omdat die bus sneller kwam.

Het is zeker geen must-see maar het was ideaal om het ruisen van de zee mijn onrust te laten overstemmen. De weggaf dicht bij het wandelpad, dus echt een rustige wandeling kun je het niet noemen. Maar toen ik er was, verdween de grijze lucht en kwam de zon erdoor.

Ik liep even binnen in de Portrait Gallery voor de tentoonstelling "the ties that binds us", waar vooral de foto's van vrouwen in de landbouw me aanspraken. Niet omdat ze schapen kweken maar wel omwille van hun verhaal.

Ik ging ook naar het museum of modern art en National Gallery. Veel tentoonstellingen zijn gratis en ze hebben er lekkere thee en cake.

Voor de rest was het ook mijn favoriete adresjes: Smoke Stack, waar ik steevast mossels en zalm eet. Telkens van de kaart, deze keer waren de mossels in een Thais sausje en zalm met asperges. En zeggen dat ik niet eens mossels zou eten thuis.

Ik kies er steeds een Schots biertje bij en ik denk dat dat ene plaatsje aan het venster wel mijn vaste plaatsje kan genoemd worden. "Cheers, honey", zei ze. Ook Bennet's is ondertussen een vaste stek. Deze keer stonden er geen fish & chips op de kaart en ik besefte nu pas dat het eten van het restaurant "La petite mort" komt, maar het smaakte ongelooflijk en het interieur van de pub is echt de moeite.