Verblijdingen - on stage

Ik zag de voorbije twee weken een aantal mooie voorstellingen en om ze niet te vergeten, hierbij een kort overzichtje. * We might as well ...

Ik zag de voorbije twee weken een aantal mooie voorstellingen en om ze niet te vergeten, hierbij een kort overzichtje.

* We might as well fail - het KIP

Na chicks for money (dat ik duidelijk gemist heb, te zien aan het filmpje) maakte het KIP opnieuw een dansvoorstelling. Vijf mannen met als centraal thema feesten en de dunne lijn tussen vrolijkheid en verdriet. Schaamte die kan opborrelen, onaangename stiltes, maar ook uitbundigheid en plezier. Ik vond het een heel aanstekelijke voorstelling en ik was aangenaam verrast. Ik vind het moeilijk om er veel over te zeggen. Hier en daar kon het misschien nog wat strakker of vlotter in elkaar overlopen, maar dat komt ongetwijfeld na een aantal voorstellingen wel in orde.

* In spite of wanting and wishing - Wim Vandekeybus

De mail van de KVS kwam binnen en heel vaak delete ik die zonder te lezen, moet ik toegeven. Maar nu las ik die wel, vooral de woorden: enige voorstelling in België en herneming van een stuk uit 1999 met een nieuwe cast. Ik bekeek mijn agenda, vloekte dat ik geen bakje bij had om meteen mijn ticket te betalen en haastte me naar huis. Dat mag je letterlijk nemen.



Ik had een plaats op de derde rij en zat naast twee vrouwen die de voorstelling in 1999 bleken gezien te hebben en de verschillen moesten aanduiden en een man die alleen was gekomen en net als mij ongelooflijk van de voorstelling heeft genoten. Want dit is een ongelooflijk sterk staaltje, twaalf dansers, bijna twee uur lang op ongelooflijk mooie muziek...

* Dit zijn de namen - NTGent

Josie stuurde me een mail, ze wou terug meer naar het toneel. Mijn abonnement was al samengesteld en zo was het wat zoeken. Veel ligt op voorhand al vast of is uitverkocht. Of was niet ons ding. We vonden een voorstelling ettelijke weken later en vrijdag was het zo ver.

Dit zijn de namen is gebaseerd op een boek van Wieringa. Ik las eerder "Een mooie jonge vrouw", het was een cadeau in de boekhandel. De voorstelling was niet van de poes. Met uitzondering van het hoofdpersonage speelden de acteurs verschillende rollen en soms wisselden ze wel heel vlug. Ze stonden op een groot leeg speelvlak. De thematiek was best hevig over vluchtelingen en concentratiekampen en voor een vrijdagavond was dit zeker geen opbeurende voorstelling. Ik koos er dan ook voor om gewoon naar huis te gaan en vroeg te gaan slapen.

You Might Also Like

0 reacties