Een soort van liefde

We zijn  een maand verder  en het voelt vreemd. Er is nog steeds geen richting en buiten onze blikken die toen totaal onverwacht kruisten, ...

We zijn een maand verder en het voelt vreemd. Er is nog steeds geen richting en buiten onze blikken die toen totaal onverwacht kruisten, heb ik hem niet meer gezien. Wel geprobeerd. My god I've tried. 

Een berichtje hier en daar, een reactie op een stortvloed aan berichtjes van mijn kant. Druk en druk en te laat gezien. Ik zit in de trein richting zijn kant als ik de laatste pagina's lees. Ik heb nog maar eens een berichtje gestuurd, zonder veel hoop op succes. Ik hapte naar adem, alles valt op zijn plaats, het verband tussen beide personages en de liefde, niks dan de liefde...

"Een soort van liefde" is het debuut van Alicja Gescinska, althans het debuut op vlak van fictie, want Alicja Gescinska is een filosofe die al veel gepubliceerd heeft in haar vakgebied. Een intelligente vrouw die me inpalmde op de voorstelling van haar boek. Ze stelde scherpe vragen, verweefde filosofen in haar antwoorden zonder dat ze arrogant over kwam.

Ze keek me lang aan toen ze me het boek overhandigde en ik meende het toen ik zei dat dit een mooi verjaardagscadeau was. Ik kon niet anders dan meteen beginnen lezen. Het verhaal van Elisabeth en Anna gaat over de liefde, een ander soort liefde, maar wel een liefde met veel gelijkenissen. 

Dirk De Wachter was zo enthousiast over het boek dat ik wat argwanend was. Hij had het over de goede vragen stellen en filosofische ideeën smokkelen in fictie. Het klopt, uiteraard, maar ook hier kon het me niet van de wijs brengen. Het boek leest vlot weg, zelfs als je de referenties naar de klassieke muziek of de filosofen niet kan plaatsen. 

Ik hapte zoals gezegd naar adem toen de trein het station binnen reed. Ze is er in geslaagd om me dat twee keer te lappen doorheen het boek en dat wil wat zeggen. Achteraf bekeken had ik het misschien kunnen zien aankomen, maar ze verraste me. Op klaarlichte dag. 
Ze stelt zeker rake vragen doorheen het boek, maar vooral op het einde en anders dan in haar academisch werk hoeft ze er niet op te antwoorden. Ze noemde het zelf een verademing, maar ze dwong me de knoop door te hakken. Ik stapte op de trein, hij had mijn bericht toch nog niet gelezen. En tegelijkertijd weet ik dat ze gelijk heeft, als ik me zo overdonderd voel, zou ik nog wel eens zotte dingen kunnen doen...

"Een soort van liefde" van Alicja Gescinska is wat mij betreft een aanrader. Over de liefde is al veel geschreven maar over de liefde kan nooit genoeg worden geschreven. Het boek leest vlot weg, de verhaallijnen vallen als een puzzel ineen en kwamen voor mij als een verrassing.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Nieuwe look voor de blog? Mooi! Licht en ruim. Of moet er nog een bovenbanner komen? (ken het juiste woord niet...). En ik zie ook nog een lorem ipsum...

    BeantwoordenVerwijderen