Op de brug

"Wil je een koffie van mij?" Ik knik. Hij staat achter de toog, ook al hebben we afgesproken, denk ik. "Heb je deze al geproe...

"Wil je een koffie van mij?" Ik knik. Hij staat achter de toog, ook al hebben we afgesproken, denk ik. "Heb je deze al geproefd? Of waar heb je zin in?" Ik haal mijn schouders op, ik ben de bar binnengestapt, een beetje op goed geluk, toen de batterij van mijn gsm plat ging. "Met melk", zeg ik nog terwijl hij koffie weegt. Hij probeert nog eens, "zeg eens wat ik je moet maken..." Ik kijk hem aan zonder iets te zeggen en hij knikt alsof hij het begrijpt, terwijl hij de melk opgiet.



Er zijn kapers op de kust. Hij houdt ze op afstand, nee, dit is mijn koffie. Ik proef voorzichtig, terwijl hij nog koffies maakt. Voor de echte klanten. Rechtstaand aan de toog, drink ik mijn koffie terwijl ik de bar in kijk. Ik herken een paar gezichten en glimlach terug. "En?" Hij kijkt me vragend aan, het beertje is nog steeds herkenbaar maar ziet er nu wat meer vervaagd uit.

"Kom, we gaan, ik neem mijn vest." Hij klinkt beslist en ik volg hem zonder vragen te stellen. We nemen onze fiets en hij zegt dat ik moet opletten van de tramsporen. Ik lach luid dat ik al wel eerder in een stad heb gefietst en hij grinnikt. Het regent een beetje en wij fietsen naast elkaar langs het water. Hij noemt straten maar ik heb er geen idee van waar we zijn en het kan me ook niet schelen. Hij kent me ondertussen voldoende en vraagt niet verder als ik zeg dat ik het soms allemaal niet meer weet. Hij knikt en strijkt bedachtzaam met zijn hand over zijn baard.

Als we de brug op wandelen, neemt hij mijn hand. Alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Het regent nog steeds. De schemering is ingevallen en we zien enkel de lichten. Onder ons stroomt de Schelde. De brug is lang, de rivier is breed. Hij wijst naar de andere brug en dat hij daar woont. Hij noemt nog meer straten en ik kijk hem glimlachend aan. Waar ik aan denk, wil hij weten en ik moet hem het antwoord schuldig blijven. Zelf ontwijkt hij de vraag, zoals ik al van hem gewoon ben. En het kan me eigenlijk niet schelen, er is enkel het hier en nu, zelfs al blijft het miezeren en is iedereen waarschijnlijk aan het vloeken op dit rotweer.

You Might Also Like

2 reacties

  1. Je kan een mindfulness-cursus volgen... of met een bebaarde beren-tekenende barrista over bruggen b...promeneren

    BeantwoordenVerwijderen