Vakantiegevoel in A

Toen ik van mijn plannen vertelde, kreeg ik enerzijds meewarige blikken, gaande van "toch niet alleen? Is dat wel een goed idee?" ...

Toen ik van mijn plannen vertelde, kreeg ik enerzijds meewarige blikken, gaande van "toch niet alleen? Is dat wel een goed idee?" en "toch niet Antwerpen?" Omdat je a) daar altijd naar toe kan en b) het zo dicht bij Gent is. Anderzijds waren er de enthousiaste reacties "groot gelijk" en "doe maar eens zot. Geniet ervan!"

Wel ja, Antwerpen is niet zo ver en ik logeerde zelfs vlakbij waar een vriend vroeger woonde, maar ik verdrong die herinneringen en ging op verkenning uit. 

Twee nachten is niet zo lang en helemaal op mijn eentje was ik niet. Wat berichtjes hier en daar. En zelfs even paniek toen ik blijkbaar mijn telefoon niet gehoord had. Gelukkig is het niet ernstig en kon ik me terug overgeven aan het vakantiegevoel.

Kavka heeft een fantastische zomerbar in de Oudaen of hoe het daar mag heten. Even weg van het shoppinggeweld, enter het vakantiegevoel. Zeker in het zonnetje..,



Life is art roept dit gevoel ook meteen op. Denk rood-witte tafelkleden, schilderwerken aan de muur... En het was er lekker. Maar het is ook zo een restaurant waar je graag naar toe gaat met iemand die je lief is. De vrouw wat verder op keek regelmatig eens mijn richting uit. Of het was mijn breiwerk (want dat leek me sympathieker dan op mijn telefoon zitten staren en ideaal om rond te kijken). In je eentje eten, zeker 's avonds, is toch altijd een beetje een uitdaging. Maar lekker! En het personeel was er heel vriendelijk, ik voelde me zeker niet ongemakkelijk ofzo. 

Op zaterdag was ik 's ochtends voorbij Charlie's in de Volkstraat gelopen. Het zag er heel gezellig uit. Ze vierden die dag hun eenjarig bestaan. Dus het was een beetje een gok, maar ze waren op zondag gewoon open. Heel dapper! En een aanrader!


Ik ging voor een ontbijt met biotapenades. Superlekker! Al had een stukje kaas ook wel gesmaakt. En ja, ik had die waarschijnlijk apart kunnen bij bestellen maar tegelijkertijd was het ook al meer dan voldoende!

Het miezerde maar ik liet het niet aan mijn hart komen. Ik trok naar het Fotomuseum. Benieuwd naar de tentoonstelling van Jan Rosseel over de Bende van Nijvel. De tentoonstelling was klein maar krachtig. Dat "mijn vlakke land" over fotografie en landschap niet meteen mijn ding ging zijn was al op voorhand duidelijk.


Tenzij misschien de wolk. Maar het wegbranden van zonsondergangen op foto's of bossen en bergen konden me maar matig boeien. Maar op de bovenste verdieping werd ik gewoon van mijn sokken geblazen.

D'entre eux kadert in een samenwerking
met Mons, culturele hoofdstad. De foto van de affiche is een slechte smaakmaker.


Cedric Gerbehaye maakt schitterende zwart-wit foto's in Charleroi, Brussel en Antwerpen. Na vele documentaires in het buitenland legt hij kleine dingen uit een mensenleven vast. Soms een beetje tragisch, maar ook met dat sprankeltje hoop. Ik ben meer dan een keer langs de foto's geweest en ik bracht het boek mee naar huis.

Ik liep ook nog eens langs op de Markt van Morgen en nam me voor om dat soort dingen toch meer te doen. Hoe lang ben ik al niet op Lousart geweest bijvoorbeeld. Na lang twijfelen werd het deze theepot van Bodesigns. 


En de plannen om aan mijn thesis te werken in een koffiebar? Check!

You Might Also Like

0 reacties