Bridget is back, schreeuwt de cover. Mijn verwactingen waren hooggespannen, maar ik twijfelde ook wel. Hadden we het allemaal al niet gehad? En Marc Darcy was toch gewoon perfect? Allemaal redenen dat ik het boek niet meteen kocht en ook na het kopen niet meteen las. Ik liet het zelfs op het nachtkastje liggen toen ik boeken inpakte voor onze zomervakantie. Want ik was niet helemaal overtuigd van die eerste paar bladzijden en ik wou op vakantie geen zaag beginnen spannen over hoe Bridget nu vijftig is geworden en waarom ze per se een cougar moest blijken te zijn. Ik zeg het, de eerste paar bladzijden had ik weinig begrip en was het voor mijn part een boek te veel. Maar eens ik wat verder in het verhaal zat lukte het beter. Ik snapte van waar ze gekomen was en ik voelde een mengeling van plaatsvervangende schaamte en pompom-cheerleadersgejuich.