Nog voor ik kan antwoorden of ook maar iets gezegd heb heeft ze in mijn plaats geantwoord. Ik overloop stiekem wat ik aan heb en hou het ten slotte op mijn weekendtas. 's Middags vroeg de juffrouw of het oké was dat ze mij een Nederlandse menukaart gaf. Rare jongens, die Nederlanders. Ze zonderen hun rokers af in gele vierkanten. 

Amersfoort is op een dikke drie uur met de trein uit Gent. Twee keer overstappen, telkens een treinrit van rond een uur. Tijd waarin ik mijn breiwerk bovenhaalde (eerste rit tot Antwerpen) en mijn cursus vergelijkend arbeidsrecht (volgende twee ritten, ik had het ook niet gedacht, maar het was boeiend). Amersfoort heeft een rijke geschiedenis en veel oude gebouwen, zoals dit kapelhuis dat ik bewonderde terwijl ik iets at.
Bij de VVV op hetzelfde pleintje haalde ik een plannetje op en het moet gezegd alles is goed overzichtelijk. En op wandelafstand.
In de Langestraat vind je de grote merken, maar toch bleef ik verder wandelen en de gebouwen bekijken. Zoals dit van de Zara.
Ik had twee jongedames gevraagd aan welke poort ik zou uitkomen en oriëntatie was duidelijk niet hun sterkste kant. Een oudere vrouw wees wat later naar de andere kant van de kaart. Oké, niet getreurd, dankzij het foutje ontdekte ik dit pareltje. Op de oude stadswallen is een wandelpad in het groen. Het gras staat momenteel vol krokussen en hier en daar zie je sporen van het verleden.
Het plantsoen werd begin jaren 2000 in ere hersteld en was van oudsher een plek voor de meer begoede burgerij om te gaan flaneren. Van een akelige plek is het nu een duidelijke troef (kuch Citadelpark kuch).

Overal zie je fietsen en merk je dat je in Nederland bent. Mensen spreken je spontaan aan, er zijn boekenwinkels,...
De stad kent verschillende gezellige pleintjes met terrassen. Maar eens de zon weg is wordt het toch snel te koud.