Blij weerzien

Toen ik in het weekend nog eens de deur van mijn oude kleerkast open trok vond ik haar. En haar uitzet. Ik herinner me nog waar we ze kochte...

Toen ik in het weekend nog eens de deur van mijn oude kleerkast open trok vond ik haar. En haar uitzet.

Ik herinner me nog waar we ze kochten. In de Clip, een kleine winkel op de hoek van de straat waar ze vooral kranten verkochten. De gewone barbies hadden ze op dat moment niet en de skipper was duurder. Ik weet niet meer waarom ik niet kon wachten. Mijn ma twijfelde, ze was wel duur en echt breed hadden we het in die periode niet. Maar toch kreeg ik ze. Later voelde ik me er wel wat schuldig over. Ze had een badpak en een krans bloemen, kleren durfde ik niet meer te vragen. Later kreeg ik bij mijn pa echte barbies, om eens in de twee weken mee te spelen, maar deze is me extra dierbaar. En zeker met die kleertjes, zelf gehaakt. Met proberen en uittrekken. Een hele collectie. 
Ik dacht dat ze was verdwenen in de opruimwoede toen mijn ander speelgoed van de zolder geruisloos naar de kringwinkel verhuisde, omdat de man van mijn ma ruimte wou. Of zoiets. En de moeite niet nam om dat efkes te zeggen.

You Might Also Like

0 reacties