De week door

Het zijn moeilijke dagen en dus maak ik lijstjes en schrijf ik in gedachten tientallen blogposts die nooit uitgetypt raken. De septemberverm...

Het zijn moeilijke dagen en dus maak ik lijstjes en schrijf ik in gedachten tientallen blogposts die nooit uitgetypt raken. De septembervermoeidheid werd niet bekroond met een afgerond project maar werd getorpedeerd door een reorganisatie met een afschuwelijke communicatie. Na de eerste schok komen de emoties druppelsgewijs. Bij mezelf, bij de collega's, binnen en buiten de organisatie. Je bijt op je tanden, er is veel onzekerheid en je wil niet toegeven aan negatieve gedachten. Woorden krijgen een andere betekenis, sommige opmerkingen zijn niet langer grappig of onschuldig. Ik maakte een fout vorige week. Een beginnersfout, over het hoofd gezien en toen viel me op dat bij opmerkingen over te laat of fouten veel mensen in cc worden gezet en bij een dank je of een compliment je meestal de enige bestemmeling bent. Ondanks de excuses was ik best streng voor mezelf. Ik eindigde de werkweek met "er zijn klachten", ik beet op mijn lip en ging een pint drinken met de collega's. En deze week rijg ik de dagen aan een. De emoties zitten hoog en ik probeer geen aandacht te trekken. Ik haal mijn schouders op en slik mijn woorden in. Dat mijn ogen waterachtig staan heeft niet enkel met mijn verkoudheid te maken. Ik vang mijn gedachten en laat ze langzaam los.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Klinkt jammergenoeg vrij bekend in de oren. Het begint zo langzamerhand op een zeer besmettelijke ziekte te lijken die steeds meer slachtoffers maakt. Draag zorg voor jezelf en koester de goede momenten.

    BeantwoordenVerwijderen