Vanmorgen in het station

In het station zie ik haar staan, een koksmuts onwennig op haar hoofd. Het is het typische uitzendcontract van een dag, een beetje wrang toe...

In het station zie ik haar staan, een koksmuts onwennig op haar hoofd. Het is het typische uitzendcontract van een dag, een beetje wrang toen eerder deze week consulenten van een bureau de strijd tegen jeugdwerkloosheid wilden aangaan met flyerkes met solliciteertips. Ik had ze liever achter hun bureau gezien, bellend naar werkgevers omdat dit meisje en die jongen een job zoeken. Heeft ze hiervoor gestudeerd, een handvol dagcontracten sinds ze haar diploma haalde? De nacht doorsteken voor dat moeilijke examen? Man, wat was het vroeg vanmorgen. En al deze mensen gaan werken, dat zou ze ook wel willen. Een gewone job, daarvoor wil ze wel vroeg opstaan, iets waatbij je niet met een koksmuts in de hal van Sint-Pietersstation moet lopen. Daarstraks zag ze die gast van haar klas, onderweg naar het werk, maar ze weet dat de meesten in haar geval zijn. Hij herkende haar amper en had geen tijd. Ze haalt haar schouders op en kijkt al uit naar het loon op haar rekening. Misschien is er volgende week een job, morgen is er de vacaturekrant. En dan kan ze eindelijk het huis uit, na de vrijheid van het kotleven werkt het ouderlijk nest verstikkend. Ze begrijpen niet dat ze nog geen job heeft, ze heeft toch gestudeerd? Ze kijkt naar mij en overhandigt me het boekje. De mannen rondom mij negeert ze. In de trein bekijk ik het, Delhaize richt zich tot de mama's.

You Might Also Like

0 reacties