Dinsdagavond, ik haast me naar huis. Broodje op de trein, ik ga te laat zijn voor de les, maar mijn tas staat klaar. Ik heb er zin in, de kraag inzetten, dat moet wel lukken. Ik krijg gezelschap van een collega en haal mijn breiwerk boven. Die verminderingen voor de taille vind ik toch maar bizar. Ik kijk eens naar het patroon, een pdf op mijn foon. En ja, een rij minderen, 7 rijen breien en dat acht keer herhalen is niet echt hetzelfde als je die 7 rijen vergeet. Ik haal het geheel van mijn naalden en trek een kleine 10 cm uit. De gezichten op de trein kijken verbaasd tot geschokt. En ik doe het heel vlot, want ik weet dat ik een nieuwe bol ben begonnen net toen ik aan de minderingen begon, dus ik kan zo ver rustig uittrekken. Tegen dat we in Gent aankomen staat alles weer op de naalden, nog hier en daar een steek goed te zetten, maar toch, ik kan het veilig wegstoppen in mijn tas.

Een half uur te laat in de naailes. Ik haal het patroon van mijn kraag boven en stel vast dat ik mijn naaizakje niet bij heb. Een collega helpt me uit de nood, knippen, vlieseline strijken en dan vaststellen dat die stikdraad ook in dat naaizakje zit. Natuurlijk, waar anders? Ik besluit maar wat in boekjes te bladeren, patroon te zoeken voor mijn jurk. De jurk waar iedereen al druk aan bezig is.

Uit de boekjes haalde ik een retrojurkje met een braaf kraagje. Of toch maar mijn eerste keuze, uit de Ottobre van 2011?