Sneeuw

Vanuit mijn bed zie ik de vlokken. Ik zou moeten slapen maar ze absorberen mijn gedachten. Ik ga kijken bij het raam en voel me een kind. In...

Vanuit mijn bed zie ik de vlokken. Ik zou moeten slapen maar ze absorberen mijn gedachten. Ik ga kijken bij het raam en voel me een kind. In de goeie betekenis van het woord.

Maar, wacht. Ik open het raam en strek mijn armen uit. De vlokken worden water op mijn handen en armen. Ik zwaai mijn ene been over de vensterbank en laat het andere volgen. Op het platte dak van de achterbouw kraakt de sneeuw nog als vers. Ik ga liggen en voel hoe mijn pyjama nat wordt. Ik
kijk naar boven en zie de vlokken dwarrelen. Ik spreid mijn benen en maak grote gebaren met mijn armen langs mijn lijf. Weg boze gedachten! Wat overblijft wordt een met de sneeuwvlokken. Witte massa. Zen.

You Might Also Like

0 reacties