Septemberboeken

Als er iets aan het lijstje van 2012 moet toegevoegd worden is het deze stapel boeken. Voor ons vertrek was er het dilemma: welk boek blijft...

Als er iets aan het lijstje van 2012 moet toegevoegd worden is het deze stapel boeken. Voor ons vertrek was er het dilemma: welk boek blijft thuis?

Vier weken, vier boeken. En zelfs dat vond ik wat overdreven. Oké, het is lang vliegen en we gingen ter plaatse de trein nemen maar toch, er moest één boek thuis blijven. En ik ga maar niet vertellen dat ik de dag voor ons vertrek in twee boekenwinkels stond zeker, omdat ik niet overtuigd was van wat ik eerder al aan de kant had gelegd. Enfin, Limerick en het Paard van Troje zorgden voor de nodige extra lettertjes.

Mijn lief besliste, het middelste boek zei hij kordaat en waarschijnlijk zonder de stapel te bekijken. Hij zei ook dat vijf boeken wel mochten, maar ik was koppig en ik wist al meteen dat ik "Met oprechte deelneming" van Erling Jepsen zou missen want het is een beetje het vervolg op "De kunst om in koor te huilen" en die zou fantastisch goed zijn. Ik koos het als eerste van de stapel en het vloog erdoor. Alan is elf en de jongste uit een gezin met drie kinderen. De vader is melkboer met een ronde en ze hebben een winkel. De oudste broer is nogal afwezig, hij studeert in een een grote stad en verblijft daar. Alan vertelt hoe hij de dingen ziet. Zijn vader heeft de gave om hartverscheurende speeches te geven bij begrafenissen, veel beter dan de priester, Alan wordt ingeschakeld om de mensen tot huilen aan te zetten. Ik heb het boek in één ruk gelezen, logisch dat ik meteen na onze terugkomst aan dat achtergebleven boek begon. Het "vervolg" vertelt hoe Alan pas na de dood van zijn vader opnieuw in het dorp komt en zijn moeder ziet. Hij is een bekend schrijver geworden en de gebeurtenissen uit zijn jeugd vormden meer dan eens de inspiratie, wat niet door iedereen werd geapprecieerd. Zijn vader wou hem zelfs niet meer zien. Beide boeken zijn aanraders, maar persoonlijk vond ik de kunst om in koor te huilen beter. Het zou ook verfilmd zijn, dus dat wordt er eentje om naar uit te kijken.

The marriage plot van Jeffrey Eugenides komt nogal traag op gang. Het klinkt misschien vreemd maar het was eigenlijk ideaal dat ik een uur of acht op de trein zat om in het verhaal te komen. Madeleine Hanna heeft een zwak voor 19de eeuwse schrijfsters als Jane Austen en het boek kan ook wel op deze manier gelezen worden. Het kabbelt weg en er is die driehoeksverhouding met Mitchell en Leonard. Ik kreeg er spontaan zin van om een paar van die klassiekers te lezen of te herlezen. Maar eens je de personages wat beter kent is het moeilijk om het boek weg te leggen. Een aanrader, zeer zeker. Maar neem je tijd. 

Van Open stad van Teju Cole had ik op de facebookstatus van een vriend goede zaken gelezen, dus  ging het mee in de reeks "serieuzere boeken". Cole vertelt hoe hij rondhangt in New York en wie hij tegenkomt. Ik had het er wat moeilijk mee, er is niet echt een plot wel veel mijmeringen maar ik bleef ook wat op mijn honger zitten. Niet meteen een aanrader, ik denk dat er leukere blogs zijn die op mij meer indruk maken. Vertellementen om er maar één te noemen. 

Paul Verhaeghes Identiteit werd onlangs ook nog door i. van Kerygma aangeprezen en ik ga haar niet tegenspreken. Al moet ik bekennen dat ik het boek nog niet heb uitgelezen door de woelige terugvlucht. Allez, woelig omdat ik ziek werd en zo. Maar wat ik gelezen heb, toch meer dan de helft, was voor mij best herkenbaar vanuit mijn opleiding als socioloog en ik zat meermaals te knikken bij het lezen.

En ja, er was ook een vijfde boek. In de Mekong delta ontfutselde ik mijn lief een boek Water voor de olifanten van Sara Gruen. Na open stad kon ik niet meteen aan Identiteit beginnen en had ik nood aan iets luchtigers. Dit boek deed het en ik heb het op een paar dagen uitgelezen. De vriendin die het geleend had vond het zelf niet zo schitterend, maar ik kon niet anders dan overstag gaan bij deze romance tussen twee cirkusartiesten ergens in de jaren dertig. Het boek werd ook verfilmd en ondanks mijn twijfels op voorhand heb ik er best van genoten. Een enigszins zeemzoete aanrader, maar soms moet dat ook.

You Might Also Like

0 reacties