Ondertussen op het containerpark

"Excuseer, heeft u dit nog nodig?" Ik kijk hem verbaasd aan, nog een traan in mijn ooghoek. Hij wijst op de koffer. Ik herinner me...

"Excuseer, heeft u dit nog nodig?" Ik kijk hem verbaasd aan, nog een traan in mijn ooghoek. Hij wijst op de koffer. Ik herinner me ook nog waar ik het kocht. In de gamma in de Maïsstraat. Ik ging er met de tram heen en nam zo een bouwpakket mee. Het was niet meteen het duurste, het moet in de periode van sinterklaas geweest zijn, het was een simpele koffer om speelgoed in op te bergen. Mij leek het ideaal als extra bergruimte. Het was vloeken om het ding samen te krijgen, maar ik was wel trots toen het gelukt was. Ik besef dat het eigenlijk nog in goede staat is, maar gewoon niet meer in mijn huishouden past. Ik geef het hem dan ook met plezier mee, en kijk naar de rest van de inhoud van de auto. Er zitten nog wel bruikbare dingen tussen, maar het zijn vooral herinneringen. Als kind kreeg ik van die porseleinen setjes telkens met de boodschap om er voorzichtig mee te zijn en dat ik nu een groot meisje was. Ik zag ze al later op mijn kast staan, als ik maar voorzichtig was. Nu ik was heel voorzichtig maar moet nu ook wel toegeven dat ik ze in de winkel geen blik zou gunnen. Ze zijn weg, het heeft moeite gekost, maar er is weer ruimte...

You Might Also Like

2 reacties