De man van de planning had gezegd dat ze er tegen 8 uur zouden zijn. Mijn wekker stond om 7u, maar met nog een snooze was ik amper aangekleed toen ze om half acht aanbelden. Ze lachten en ik zag het leedvermaak in hun ogen. Hun werkdagen beginnen wel vaker wanneer ik me nog eens omdraai. mijn haar was nog niet gekamd, mijn ogen stonden nog wat slaperig en ik moest nog ruimte maken zodat ze hun werk konden doen.
Eén van hen herinnerde zich dat hij er al geweest was, twee jaar geleden. Het schuifraam? Ik besefte op dat moment dat het concertje al weer bijna een jaar geleden is en toen zat het schuifraam er wel degelijk in. Uiteindelijk kwamen we er bij dat het de muren waren. En nu kwamen ze voor de binnendeuren, van toilet en badkamer, wat prutsen die nog hersteld moesten worden (en of ze ook die stickers van de lichtstraat konden halen, ik kan er niet aan) en vooral de binnenramen voor de badkamer. Het ziet er fantastisch uit, alleen spijtig dat het grootste raam het vervoer al niet overleefd heeft. Dus komen ze binnen een week of twee nog eens terug en moet ik ondertussen beslissen wat het wordt: lakken in een kleurtje of vernissen zodat je het hout blijft zien?


en met een beetje geluk steken we volgende week de plafond, en dan kan de elektricien komen voor de ventilatie in de badkamer en sensor in het toilet.