Maart & breien

Ik heb de maand februari laten voorbijgaan zonder terugblik en maart is al ruim halverwege zonder vooruitblik. Simpel weg omdat er weinig te...

Ik heb de maand februari laten voorbijgaan zonder terugblik en maart is al ruim halverwege zonder vooruitblik. Simpel weg omdat er weinig te vertellen is. Het was zo allemaal een beetje stilgevallen en het excuus dat februari minder dagen telt is ook maar een excuus, jawel.

Maar ik heb me herpakt zou je kunnen zeggen, of toch een beetje. Ik had mijn breiwerk mee op de trein naar Amsterdam. Het uilentruitje voor mijn nichtje kreeg een uiltjes en een hals. Het voelde wat als een karwei en daar heb ik het duidelijk lastig mee, dus duurde het eigenlijk onredelijk lang. Ik naaide nog de laatste stukjes draad in en vergat een foto te nemen voor ik het overhandigde. Stom, ik weet het maar de treinrit verliep niet meteen zoals het hoort. Dus moet je het doen met een foto van het restje wol, een half en eenzaam bolletje, en de cover van het boek dat me gezelschap hield. "I was told there'd be cake", de titel had me direct aangesproken het moment dat ik iemand het boek zag lezen op de trein. Ik tikte het in de concepten van mijn sms-machine en daar bleef het een beetje steken. Want ik ging geen boeken meer kopen en kortverhalen zijn niet meteen mijn ding. Maar de weerstand brak en met een openingszin als "As most New Yorkers have done, I have given serious and generous thoughts to the state of my apartment should I get killed during the day." kan het niet fout gaan. Wat volgde was een opsomming van mogelijke manieren om te sterven en dan vooral de beschrijving van wat er zou gebeuren als iemand dan je appartement binnenkomt. Hilarisch en een goed begin voor een boek dat waarschijnlijk vooral gaatjes zal moeten vullen.

You Might Also Like

1 reacties