Het is niet meer zo koud, moedigt ze hem aan. Het is iets meer dan kwart na 7 's morgens en ik wacht. Ik wacht zoals ik een zomer geleden ook gedaan heb. Er komt een container en de mannen van het groothuisvuil. Op bestelling. Ja, ik moest ook slikken toen ik hoorde van de plannen voor die container. Het paste lijk niet in het plaatje van afwerking en "goed bezig". Afwerking is sowieso te optimistisch, maar dat zegt men toch na de ruwbouw? De rest is afwerking? Maar de tuin, hoop en al een paar vierkante meter is nu een berg aarde van de waterput en steenpuin. En straks weer een tuin. Er staat al een boom. Of beter: er staat nog steeds een boom. Dus ik wacht. Met mijn poep op de drempel van mijn nieuwe deur. De buren komen van hun werk of vertrekken naar hun werk. Andere gaan naar de bakker. Op een uur dat ik anders al op de trein naar Brussel zit, vanuit de uithoek van het land.

Tekstje van vorige week vrijdag